عزت مرد ،به مال است و رفاقت به ریال
هر که این هــــــردو ندارد بــرود رو به زوال
روزگاری شده که علم و هنــــــر یعنی کشک
در عوض بی هنری ، خیره سری، حسن و کمال
مال مردم خـــوری و حـــقــــه و مـــــکـــر و زد و بند
مــوجــد مـــال و منـــال اســـت و ســپــس جـاه و جلال
گـــر پـــس مــــعــرکــــه خـــواهـــی کـــه نـــمــاــد کــلهت
هـــــان مــــــرو در پــــــی عـــــز و شــــــرف و پـــــــول حـــلال
چـــــون کـــــه بــــا پـــــول حــــــلالــــت نــــرســــد خـــرج بـه برج
چـــــون کــــه وجــــدان و شــــــرف نـــیـــــز ، بــــــــود وزر وبــــــــال
مـــــحــــتـــکــــر را بــــنـــگــــر کـــــــز ره بـــــــد جـــــنــــســــــی و آز
هـــیـــــکــــلــــــی ســــاخـــــــتـــــه پــــــروار تــــــــر از رســــــتــــم زال
در عـــــــوض مــــــش حــــســــن بـــاز نـــشـــســـتـــه ،شـــده اســت
لاغـــــــر و لـــــخــــــــت و پـــــتی ، عـــیــــن یـــکی چـــوب بــــــلال !
اولـــــی را بـــنـــــگـــر قـــامــــت صـــــافـــــش چــــــو َ الـــــــــــف َ
دومــــــی را بنــــــــگر خـــــــم شـــــــده از غــــــصـــه چـــو َ دال َ
اولــــــی گـــــرم نشـــــاط و طــــــرب و عیـــــش و خـــــــوشی
دومـــــی گــــرم پــــــریــــشانـــی و فـــقــر و نــــک و نــــــال
اولــــــی صـــــاحــــب ویـــــلا بـــــود و بـــــاغ و زمــــیـــــــن
دومـــــی صـــــاحـــــب شــــش بچــــه و صـد قال و مـقال
اولــــی شـــــام و نــــاهـارش هــمه مرغ اسـت و کـباب
دومـــــی خـــورد و خـوراکـــش مه رنج است و ملال
کار دولت چــــو کنـی می شـــوی از دولـت دور
هـــــان ! مـرو جانب آن تا که نگردی پامال !