بهار" جشن طبیعت است، طبیعت زیبایی که آدمی را مسحور می‌کند به طوری که از سخن گفتن بازمانده و حرف هایش ناگفته در ژرفای جانش باقی می‌ماند.
"بهار" دمیدن روح حیات در کالبد طبیعت و فروردین فصل جریان خون است در شاهرگ هستی، سال به پایان خود نزدیک می‌شود، روزها، ماه‌ها درپی هم می- گذرند و سالها از راه می‌رسند و این قصه که نامش زندگی است، همچنان ادامه دارد.

طبیعت پس از گذران دوره‌ای سرد و بی‌محصول، با آغاز بهار زنده شده و در واقع آفریده می‌شود پس انسان هم باید به عنوان یکی از مخلوقات الهی به همراه طبیعت به رستاخیز برخیزد.

تاریخ آغاز مراسم عید نوروز را به پادشاهی جمشید نسبت می‌دهند، در زمان هخامنشیان و ساسانیان نوروز به عنوان سنتی فراگیر و بسیار باشکوه چه در دربار شاهان و چه در خانه‌های مردم اجرا می‌شد و امروزه نیز گرچه از تشریفات بسیار و تنوعات قومی نوروز کاسته شده اما به نظر می‌رسد جشن نوروز از ایران جدایی ناپذیر است.

ایرانیان قدیم برای استقبال از سبزی بهار، ‪ ۲۵‬روز مانده به فروردین، بر ‪ ۱۲‬ستون خشتی یا سنگی سبزه می‌کاشتند.

قاشق زنی و تمیز کردن خانه‌ها و روشن کردن چراغها و شمعها در زمان تحویل سال از جمله مراسم آغاز سال نو در ایران است.

پارسیان در تمامی روزهای فروردین خانه‌های خود را چراغانی کرده و چوبهای خوشبو می‌سوزاندند و شمع‌ها را روشن نگاه می‌داشتند، خونچه‌ای پهن ‌کرده و بر آن هفت چیز که نامشان با حرف سین شروع شده باشد، می‌گذارند (هفت سین) مانند: سبزه نمودار گلهای زیبا و زینتی، سرسبزی و خرمی، سیب میوه‌ای بهشتی و نماد زایش، سمنو از جوانه گندم نمود رویش و برکت و سنجد بوی برگ و شکوفه آن محرک عشق و دلباختگی است.

آینه و شمع بر سر سفره هفت سین نیز نماد نور و روشنایی و شفافیت است، معمولا تخم مرغ نیز بر سر سفره هفت سین هست که نماد نطفه و باروری و زایش است و در اساطیر ایران، جهان تخم مرغی شکل است، آسمان چون پوسته تخم مرغ و زرده‌اش نمودار زمین است، ماهی زنده نیز نماد سرزندگی و شادابی است.

در بعضی از کشورهای شرق آسیا مانند چین، هند و پاکستان نیز هر ساله مراسمی شبیه به نوروز برگزار می‌شود.

... و اما، حکایت نوروز عمل کردن به فلسفه نو کردن افکار و دلهایمان است و چه چیزی بهتر از آن که تمام اشتباهات گذشته را به خداوند همواره بخشنده بسپاریم و با روحی آزاد و آزاده زندگی کنیم.

با فرار رسیدن بهار و بیدار شدن زمین و گیاهان خفته با نفس روح بخش الهی فرصت مناسبی برای دیدن خویشان و بستگان است که این نیز یکی از نشانه‌های اخلاق و سنن مرضیه اسلامی و انسانی است.

آمدن فصل بهار و آغاز نوروز و رنگ تازه طبیعت به ما گوشزد می‌کند که باید بخل نورزیده و از مال خویش در راه خدا به نیازمندان و محرومان کمک کنیم.

آیین‌ها و رسوم مردم فرآیند الزامات و نیازهای درهم تنیده مادی و معنوی، در پیوند جغرافیایی و شیوه‌های تولید و ساختارهای اقتصادی دوره‌ای مختلف هستند که برحسب ضرورت پیوسته در حال تغییرند و به مقوله‌هایی که در ژرفا معنا دارند، پاسخ می‌دهند.

نوروز در آیات و روایات:
در کتاب شریف بحارالانوار مرحوم مجلسی رحمه‌الله درباره عیدنوروز روایات متعددی وجود دارد، در جلد ‪ ۵۹‬بیش از ‪ ۴۵‬صفحه به نقل از امام صادق (ع) نقل شده است که به معلی بن خنیس فرمودند:ای معلی! همانا نوروز روزی است که پروردگار جهان از بندگانش پیمان گرفت که او را پرستش کنند، به او شرک نورزند و به پیامبران و امامان (ع) ایمان بیاورند، نوروز اولین روزی است که خورشید در آن طلوع کرد و بادهای ناگهانی وزیدن گرفت و ستاره زمین در چنین روزی ایجاد شد، روزی است که علی (ع) در نهروان پیروز شد و گلهای زمین در آن روز خلق شد، در چنین روزی کشتی حضرت نوح (ع) بر کوه جودی نشست، همان روزی که جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد، همان روزی که ابراهیم (ع) بتها را شکست، روزی که پیامبر (ص) علی (ع) را بر دوش خود حمل کرد تا بتهای قریش را سرنگون کند و در چنین روزی است که حضرت مهدی (عج ) ظهور خواهد کرد.

منبع:اینترنت